In haar klaprozenrokje stuift onze oudste dochter de slaapkamer in. Ze gooit de gordijnen open: ,,De zon! Het is zomer!’’ Drie weken hebben we er sinds onze remigratie op moeten wachten, maar nu is het zover. Nederland in de zon. Dat wordt op zoek naar zwemwater en vooral eindelijk weer eens lekker fietsen.

Slimme Hollandse ruilhandel en een ouderwetse fietsenhandelaar helpen de dochters aan de voor hen onmisbare omafiets. De verkoper geeft ons tijdens het afstellen van de nieuwe aankoop een snelcursus maatschappijleer aan de hand van de tweewieler.

Mannelijke pubers, zo leert hij ons, doen tegenwoordig een moord voor een omafiets. Op mijn vraag wat er aan de hand is met de Nederlandse jongens, antwoordt de fietsenmaker dat hij het ook niet snapt. ,,Het is al jaren zo’’, verzucht hij gelaten. ,,En dat terwijl omafietsen niet eens lekker fietsen. Met zo’n hoog stuur kun je geen kracht zetten.’’

Als mijn vrouw voorzichtig  informeert naar de kwaliteit van de goedkope HEMA-fietsen blijkt ze een open zenuw te hebben geraakt. ,,HEMA-fietsen! Ze kennen daar achter de kassa niet eens Nederlands, laat staan dat ze kennen fietsen en daar wilt u uw fiets gaan kopen? Je mot geen dingen verkopen waar je geen verstand van heb. Laten we wel wezen: Ik gaat toch ook geen tv’s verkopen. En waar gaat je heen als ie stuk is. Dan mot je niet bij mij ankommen hoor.’’

Op de vervolgvraag van mijn vrouw waarom de omafiets die zij van de buren kreeg zo zwaar trapt, zegt ons fietsenorakel na enige observatie. ,,Eigenlijk is er niks mis mee. Misschien moet u de komende week gewoon wat beenspieren ontwikkelen mevrouw.’’

Hij heeft gelijk. De fiets. Die is al te lang uit ons leven verbannen. Op de gevaarlijke en heuvelachtige wegen in en rond Rome is de tweewieler de afgelopen jaren uit ons geheugen verbannen. De fietsenmaker die zo moedig opbokst tegen de winkelketens brengt ons opnieuw in contact met onze fiets-roots. Uit dankbaarheid beloven we hem de HEMA-fiets voor altijd links te laten liggen.

Zoals we in Italië immer het vlees bij een slager, het brood bij de bakker en de groente bij de groenteboer kochten, zo kopen we de fiets hier bij de fietsenmaker. Het is een prachtige BSP-omafiets met voordrager, Bibiasnelbinders en knalgeel kettingslot. Of die sloten nog werken in het hedendaags Nederland, durft de goudeerlijke verkoper te bevestigen noch te ontkennen: ,,Als ik zeg dat het niet zo is, koopt u geen slot, zo verdedigt hij zijn handel.’’

Niet alleen de HEMA maakt van de fietsenmaker een bedreigde diersoort, zo ontdekte ik de afgelopen weken. Het blijkt een ware kunst onder vrijetijdswielrenners hier in de buurt om zo goedkoop mogelijk op een zo duur mogelijke lijkende fiets te rijden. Een buurman laat trots zijn vandaag aangekomen Pinarello-frame zien dat hij via internet voor een paar honderd euro in China bestelde. Het is niet te onderscheiden van het vele duizenden euro’s kostende originele Italiaanse frame. ,,Als je met die prachtfiets ‘s-avonds alleen door de duinen rijdt, jatten ze hem zo onder je kont vandaan’’, waarschuwt een andere buurman hem enigszins jaloers.

Ik kan het niet nalaten en hang de moralist uit. ,,Met je Chinese replica sloop je de West-Europese economie. Wie voor een dubbeltje op de eerste rang wil en in het Verre Oosten bestelt, ontneemt Europese arbeiders hun werk en ondermijnt de verzorgingsstaat.”

De buurman moet niets hebben van dergelijke intellectuose prietpraat. ,,Meneer Pinarello laat zijn frames ook al lang in China maken. Hij krijgt ze vast nog goedkoper dan ik. Dus waarom zou ik ze daar niet bestellen.”

Tegen zoveel Hollandse nuchterheid helpt alleen de zomerzon.  Tijd voor onze eerste tocht. Met de banden vol met wind sluiten we slingerend en nog wat onwennig aan in de fietsfile van klaprozenrokjes.

De columnreeks 'De Terugkeer' werd uitgezonden in het radioprogramma ,,Met het oog op Morgen”.